Wybierz swój język
1253 - pierwsza wzmianka źródłowa o Lubsku jako grodzie
1283 - 20 września Margrabia Miśni Henryk Dostojny nadaje dla Lubska miejskie prawa magdeburskie i szereg przywilejów
Urzędowa nazwa niemiecka ustaliła się na Sommerfeld, jednak najstarszą prawdopodobnie nazwą grodu nad Lubszą jest Żemrje. Inne nazwy to Zemsz lub Zemno.
Wcześniejsze urzędowe nazwy niemieckie były do tego etymologicznie zbliżone i tak z roku 1253 pochodzi wzmianka o Zommerfeld, z 1294 roku o Summirveld, z 1321 roku o Somervelde, z 1357 roku Sumerfelt oraz z 1370 roku Somirvelt. Znaleziska świadczą, że obszar, na którym znajduje się miasto, był zamieszkały już przed naszą erą.
W 1877 roku został znaleziony w Lubsku skarb z okresu halsztackiego, pochodzący z lat 750 – 400 p.n.e. Mőller pisze we wstępie do swej kroniki, że było ono głównie zamieszkałe przez pogan posługujących się pewnym językiem słowiańskim, który współcześnie autorowi używany był na przedmieściach miejscowości Schőnfeld i Hinkowo. Znaleziono również urny z prochami spalonych ciał.
Wczesnośredniowieczne osadnictwo w rejonie Lubska rozwijało się w obrębie drobnej grupy plemiennej dolnołużyckiej, notowanej w źródłach pod nazwą Nice.
Lubsko należało do Śląska w stosunkowo krótkich okresach, np. w czasie walk Bolesława Chrobrego z Niemcami, czy w okresie panowania na terenie Dolnych Łużyc Henryka Brodatego.
Genezę Lubska upatrywać należy w powstaniu lokalnego punktu wymiany typu targowego, który rozwijał się w miejscu dzisiejszego zamku, położonego na krawędzi wzgórza miejskiego.
Drugim etapem w rozwoju Lubska było otrzymanie praw zachodnioeuropejskich i wytworzenie się miasta jako odrębnej jednostki. Margrabia Miśni Henryk Dostojny wystawił w 1283 roku przywilej, gdzie uregulował sprawy ekonomiczne i prawne Lubska. Proces tworzenia miasta na bazie prawa magdeburskiego zakończył się w roku 1283.
Gospodarka miejska w okresie średniowiecza oparta była głównie na produkcji rzemieślniczej.
Szczególnie podkreślić należy wyrób sukna i płótna, a także szewstwo, garncarstwo oraz piwowarstwo. W samym mieście rolnictwo odgrywało małą rolę.
Dzieje polityczne miasta wiążą się kolejno z władzą margrabiego Miśni i przejściowo Bolka Świdnickiego (1364 – 1368), a następnie z rządami cesarza i królów czeskich z rodu Luksemburgów, ostatecznie z dziejami Brandenburgii, a w konsekwencji z władzą Niemiec trwającą do końca II wojny światowej.
Samo miasto znajdowało się od roku 1411 do roku 1808 w rękach właścicieli prywatnych. Mieszkańcami Lubska i okolic byli głównie Łużyczanie. Przetrwali oni do XVIII wieku, a następnie zamieszkiwali jeszcze okoliczne wsie.
Działania wojenne w 1945 roku szczęśliwie ominęły miasto. Zniszczeniu uległy jedynie nieliczne zabudowania, zachował się więc jego historyczny układ.
1253 - pierwsza wzmianka źródłowa o Lubsku jako grodzie
1283 - 20 września Margrabia Miśni Henryk Dostojny nadaje dla Lubska miejskie prawa magdeburskie i szereg przywilejów
Dane statystyczne z GUS: bdl.stat.gov.pl
Gmina i Miasto Lubsko posiadają herb. Na tarczy herbowej Lubska w czerwonym polu umieszczony jest fragment murów obronnych z otwartą bramą i dwiema wieżami po bokach zwieńczonymi proporczykami skierowanymi w prawą stronę, między którymi znajduje się złoty, wspięty lew z koroną, kroczący w lewą stronę. Jego ogon jest rozdwojony. Mury obronne są koloru białego, lew i kratownica bramy są koloru złotego. Wzór herbu przedstawiony jest w załączniku nr 3 do statutu.
